محبوبا ! وقتی غم غربت در دلهایمان لانه می کند ، وقتی رایحه امید تو ما را بسویت روانه می کند دیگر

جایی برای غربت و تنهایی در قلب ها یمان نمی ماند . نیمه شب با امید به سبزینه نگاهت آنچنان تورا

می خوانم که نگاه رحیمت را از من بر نگیری . خدایا ! شکر که یادم دادی که یادم باشد که یادت باشم .