پایگاه دشمن تقریبا در محاصره ی ما قرار داشت . اما آتش آن ها به قدری سنگین بود که نمی توانستیم آن

جا را تصرف کنیم . کار، گره خورده بود . فکری به ذهنمان رسید وآن هم اذان دسته جمعی بود . برای تقویت

روحیه ی بچه ها و تضعیف روحیه ی دشمن ، همه با هم روی خاکریز رفتیم و اذان گفتیم .

اذان سیصد نفره ما ،آتش سنگین دشمن را خاموش کرد و عراقی ها از ترس به داخل سنگر ها یشان پناه

بردند . آخرش همین اذان گفتن گره کار را باز کرد .

مجمو عه ی روز های ماندگار

سید حمید مشتاقی نیا