خط آرام بود اما هر چند دقیقه، صدای رگبار از خطوط دشمن به گوش می رسید.

برای ما سوال ایجاد شده بود  که  آن ها به کدام طرف تیراندازی می کنند. به سمت ما که گلو له ای نمی آمد.بچه ها هم

جلوتر ازاین نرفته بودند.البته حدس هایی زده بودیم اما وقتی بی سیم عراقی را شنود کردیم، به یقین رسیدیم.

بیچاره سربازهای عراقی! کلی زور زدند تا خودشان را از مهلکه نجات دهند ولی نمی دانستند آن طرف

جوخه های اعدام بعثی ها، انتظارشان را می کشند .

مجموعه ی روز های ماندگار

سید حمید مشتاقی نیا