کو فیان چقدر به خودشان مطمئن بودند . ولی وقتی طلاها ، تهدیدها و تزویرهای ابن

زیاد رو دیدند همون آدمها به جنگ شریفترین انسان روی زمین رفتند و چه ناجوانمردانه

و روباه صفت ، فرزند رسول خدا و بهترین یارانشوکشتند .

درروز عاشورا تلویزیون بصورت زنده ورود رود خروشان عزاداران به حرم امام حسین

(ع)رو می دیدم . چقدر خروشان بود. جمعیت ، میلیونی بود . حسرت خوردم و اشکم

در اومد که آخه روز عاشورا کجا بودید و کجا بودند ؟ هفتادو دو نفر تشنه لب در برابر

بیش از سی هزار نفر مرد مسلح ، خیلی هاشون کسانی بودند که به اون حضرت

دعوتنامه نوشته بودند .

ما باید اهل محاسبه باشیم ، هر چند اهل توبه نباشیم و تدارک نکنیم ، خود محاسبه

مطلوب است . اگر بدانیم فلان روز حسینی (ع) و فلان روز یزیدی هستیم ، بهتر از این

است که اصلا ندانیم یزیدی هستیم یا حسینی .

بیائیم در ماه محرم اگر زنجیر می زنیم ، قبل از آن زنجیر غفلت از پای خود باز کرده

باشیم ….

اگر سینه می زنیم ، قبل از آن سینه درد مندی را از غم واندوه پاک کرده باشیم ….

خوب است اگر اشکی می ریزیم قبل از آن اشک از چشم مظلومی پاک کرده باشیم ،

آنوقت با افتخار بگوییم : یا حسین