ساده می گویمت،آدم باید یکی را داشتہ باشد

کہ وقتی صدایش میزند خستگی و درد و غصہ هایش محو شوند!

آدم باید یکی را داشتہ باشد تا وقتی از همہ جا بُرید،آغوشش براے تنهائیت باز باشد..

آدم باید یک خلوت دو نفره ے ناب داشتہ باشد،

تا همہ ے رازهاے سربہ مُهرِ نفسهایش را پیشکش ِ صبورے و مهربانی و لطافت چشمهایش کند..

همین بایدها میشود بهانہ ے من براے ماه رمضان ات کہ سر بہ زیر،

در پی همان خلوت دو نفره،بہ در خانہ ات روانہ شوم و

دست بلند کنم بہ گدایی عشق در آستان تو و صدایت بزنم کہ مولاے یا مولاے…

منبع: برگرفته از پروفایل “بزم روضه” در سایت کلوب